​     Επιλέγονταs ωs συνομιλητέs μου Έλληνεs καλλιτέχνεs τηs διασποράs από τη γενιά του ΄60, επιχείρησα να συνδιαλλαγώ εικαστικά με τουs: Ναυσικά Πάστρα, Αλέξη Ακριθάκη, Βλάση Κανιάρη, Νίκο Κεσσανλή, Δανιήλ Παναγόπουλο, (Δημήτρη) Μίμη Κοντό, Μιχάλη Κατζουράκη, Παντελή Ξαγοράρη, Κωνσταντίνο Ξενάκη, Παύλο Διονυσόπουλο και Κώστα Τσόκλη. 
Οι εικαστικοί προβληματισμοί του κάθε ενόs από αυτούs τους καλλιτέχνεs, πυροδότησαν το ύφοs και τη μορφολογία των δικών μου σχολίων στο έργο τουs.  Αναζήτησα την υλική και εννοιολογική συνάφεια αφουγκραζόμενη τα μηνύματα του σημερινού εικαστικού ιδιώματοs χωρίs να κόψω τον ομφάλιο λώρο που με έδεσε μαζί τουs. 
Αναπόφευκτα, βρέθηκα αντιμέτωπη με συγκλίσειs, αποκλίσειs και συγκρούσειs που εμφανίστηκαν καθώς οι δυσκολίεs της δεκαετίαs του ’60 και των αρχών του ’70 και το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι καλλιτέχνες αυτοί εκφράστηκαν, ήρθαν, για διαφορετικούς λόγους, να ακουμπήσουν πάνω σε αυτέs της σύγχρονηs ζωήs.
Η χρήση των QR codes, εκτόs από μια κριτική σάση απέναντι στα νέα εργαλεία τηs διαφήμισηs που αυξάνουν τις πωλήσειs και στοχεύουν στην κατάργηση του «ενδιάμεσου», αποτελούν την εννοιολογική και μορφολογική βάση των εικόνων μου.  
Η συστημική δομή του κώδικα παρέχει τη δυνατότητα άπειρων και μοναδικών συνδυασμών ασπρόμαυρων τετραγώνων που αντιστοιχούν σε λέξεις, τις οποίες έχω προκαθορίσει. Στην προκειμένη περίπτωση είναι τίτλοι έργων και links ιστοσελίδων. 
Επιμένω στη σχέση τηs εικόναs (του έργου τέχνηs) με τον θεατή, μέσα από την αρχή τηs ζωγραφικότηταs, εντάσσονταs όμωs τη διαδραστική συμμετοχή του θεατή στο διάβασμα του έργου. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν καταργώ τον «ενδιάμεσο» αλλά είναι αυτός ακριβώs που διατηρεί το δικαίωμα επιλογήs τηs θέασηs καθώs και την ελευθερία εύρεσηs των κλειδιών αποκωδικοποίησηs των υποκειμενικών αναφορών του. 
Μια παράλογη ίσως σύνθεση που προσδίδει όμως στην νέα εικόνα, την δική μου, ένα νόημα που επιτρέπει να διατηρηθεί η ενότητα του συλλογισμού. 

----------------------------------------------------------------

     Choosing as my interlocutors Greek artists of the dispersion, the so called "60's generation", I attempted to artistically conciliate with: Nafsika Pastra, Alexis Akrithakis, Vlassis Kaniaris, Nikos Kessanlis, Danil (Panagopoulos), (Dimitris) Mimis Kondos, Michalis Katzourakis, Pantelis Xagoraris, Constantin Xenakis, Pavlos and Costas Tsoklis.
The visual reflections of each of these artists, triggered the style and morphology of my own comments on their work. I explored the materialistic and conceptual consistency hearkening the messages of the current visual idiom without cutting off the umbilical cord that tied me with them. 
Inevitably, I found myself confronted with convergences, divergences and conflicts that occurred as the challenges of the 60's and early 70's and the context in which these artists expressed themselves, came, for different reasons, to lean over those of contemporary life.
The use of QR Codes, apart from a critical stance towards the new tools of advertising to increase sales and remove the 'intermediate', form the conceptual and morphological basis of my pictures. 
The systemic structure of the code allows infinite and unique combinations of black and white squares witch correspond to defaulted words. In this case to titles of the artworks and web links.
I insist on the relationship of the image (artwork) with the viewer, through the principle of painterly values integrating, however, the interactive participation of the viewer in reading the work. In this  way not only do I maintain the  "Intermediate" but he is also the one who keeps the right of choice while viewing, as well as, the freedom to find the decoding keys according to his subjective reports.
An absurd, perhaps, composition that gives to the new image, mine, a meaning that allows the maintenance of  the unity of reasoning.